Fake news
In juni 2021 kwam in de nieuws dat een dame uit Zuid-Afrika een 10-ling had gekregen.
Dat was natuurlijk heel bijzonder nieuws. Er was zelfs een foto bijgeplaatst. En inderdaad zag je een dame met een gigantische buik, zo’n buik heb zelfs ik nog nooit gezien. Naast haar zat de aanstaande vader. Met een klein glimlachje en een wat wezenloze blik. De wezenloze blik snapte ik. Hij zal vast gedacht hebben, hoe ga ik dit doen? Hoe ga ik deze kinderen geven wat ze nodig hebben?
De wezenloze blik gaf mij een herinnering van lang geleden. Ooit staarde een huisarts mij aan met zo’n blik.
Ik deed spreekuur in een gezondheidscentrum, waar ook de huisarts zijn praktijk had. Op de Tomatenlaan, in Wateringen.
We waren nog niet gedigitaliseerd en hadden geen echo apparaat op onze eigen praktijk.
Ik kreeg op mijn spreekuur Cynthia. Ze was 40 en kreeg haar 6de kindje. Ze kwam voor de eerste keer en bij een intake wordt natuurlijk de hele anamnese afgenomen. Er stond 40 minuten voor ingepland. Maar voor Cynthia had ik (achteraf) meer tijd nodig….
Alle zwangerschappen, bevallingen en issues van alle 5 kinderen werden uitgebreid en bloemrijk omschreven. En alles wat in het verloskunde boek staat, had ze gehad. Ik voelde intussen een tijdsdruk, want ik zat inmiddels op de 50 minuten en ik moest nog beginnen aan het lichamelijk onderzoek en alle adviezen doornemen..
Toen ik toe kwam aan het voelen van haar buik en het hartje wilde laten horen, brak het zweet uit. Ik kon geen hartje vinden. Na 10 minuten zoeken heb ik het op dat moment opgegeven. Cynthia was erg verdrietig en ongerust. Ik probeerde haar nog moed in te spreken en zei zo snel mogelijk een echo te regelen. Verdrietig liet ik haar weggaan en bij het openen van de spreekkamerdeur keek de hele uitpuilende wachtkamer me verwijtend aan. Met een blik van : “sorry, het kon niet anders” riep ik de volgende zwangere en zag mijn lunchpauze in rook opgaan.
En toen het eindelijk het einde van de dag was, kwam ik in het voorbij gaan de huisarts tegen.
Hij zei: Wat een drama die wachtkamer vanmorgen. Was je zo erg uitgelopen?
Goed dat ik je zie, zei ik. Want de dame(ik noemde haar naam) die ik voor intake had en zo veel tijd nodig had, is ook een patiënt van jou. Ik heb voor haar een echo geregeld voor morgen, maar ik denk dat ze een miskraam heeft. Ik kon echt geen hartje vinden en dat zou wel moeten bij 12 weken.
Toen kwam de wezenloze blik. En zijn mond viel open. Heb je serieus Cynthia voor een intake nieuwe zwangerschap gehad? Ik geloof dat ik een consult psycholoog moet gaan regelen.
Die mevrouw is 10 jaar geleden gesteriliseerd.
Net als de zwangerschap van de 10-ling bleek de zwangerschap van Cynthia fake news.
Alleen het verdriet was echt.
Astrid Reitsma, verloskundige.
© 20 oktober 2021 In ’t Wateringse Verloskundigen