De zesjescultuur
Mijn oudste zoon blonk erin uit. Hij wist precies hoeveel tijd en energie hij erin moest stoppen om tot een zes te komen. Een mentaliteit waar ik persoonlijk wars van ben. “Ga voor het hoogst haalbare”. Niet alleen school en werk gerelateerd, maar ook op sociaal vlak.
Toen mijn dochter 16 was had ze een feestje en werd opgehaald door een jongen. Heel leuk en stiekem ook wel beetje spannend. Ik zag echter geen “twinkeltjes” en enthousiasme. “Ben je eigenlijk wel verliefd?”. Ze zei: kweenie, een beetje misschien?
“Een beetje? “ en ik ging los…
Lieverd, als je verliefd bent moet het een “tien” zijn. Want geloof me, na een tijdje zakt het wat af en dan zit je op een “acht”. Als je al begint met een “zesje”, dan kom je in de rode cijfers!
Ze was woedend. Mijn slimme dochter kon heus wel rekenen. Ik moest me er niet mee bemoeien met mijn prehistorische opvattingen. Ze zei nog net niet: ga naar je grot.
Dit alles kwam naar boven in mijn gedachten, toen ik aanschoof bij een bijeenkomst van Veilig Thuis over de meldcode kindermishandeling.
Hoe de meldcode werkt en hoe de procedures zijn als Veilig Thuis erbij betrokken raakt. Voor ons stond een zeer gedreven en betrokken arts. Maar ongetwijfeld ook een man die al heel veel gezien en beleefd had. Hij zei tegen zijn publiek: lieve mensen, jullie hebben je eigen referentiekader over hoe een “veilig en warm thuis” eruit moet zien. Maar realiseer je, het hoeft niet altijd een “tien” te zijn. Een zesje is ook genoeg.
En ik snap het. Het ergste wat ouders en kind kunnen overkomen is een uit huisplaatsing. Dat gebeurt echt niet zomaar. Een “zesje” is soms ook genoeg. Maar inwendig maakt me dat wel een beetje verdrietig. Ieder kind heeft recht op een “tien”.
Daarom doen wij, als verloskundigen zo hard ons best om problemen van een zwangere in kaart te brengen. Dit doen we in eerste instantie door de zwangere te vragen een vragenlijst in te vullen bij “mijn kind online” Hoe is je eigen jeugd geweest? Zijn er actuele psychische, emotionele problemen? Zijn er sociale en/of financiële problemen? Hoe kijk je tegen het moederschap aan? Wat zijn je verwachtingen? Het is belangrijk dat we naast een zwangere staan en niet oordelen. We kunnen geen actuele problemen direct oplossen, maar weten wel waar ze ondersteuning en hulp kunnen krijgen. Zo’n voorbeeld van steun is “stevig ouderschap” van het CJG.
Sinds 2020 is het project VoorZorg gestart om kwetsbare zwangeren en gezinnen te begeleiden en te ondersteunen. De jeugdverpleegkundigen van dit project doen dit met veel passie en liefde.
Omdat we nou eenmaal niet tevreden zijn met een zesje, maar voor een “tien” gaan.
Met de dochter van de prehistorische moeder is het helemaal goed gekomen.
Astrid Reitsma, verloskundige
© 29 september 2021 In ’t Wateringse Verloskundigen