What's in a name
Het is altijd een mooi moment vlak nadat de baby geboren is.
En, hoe gaat ze heten? Veel is al bekend van te voren. Wordt het een jongen of een meisje? Door de 3 en 4D echo’s zijn er al foto’s van het gezichtje, maar de naam houden de meeste aanstaande ouders lekker geheim! Als de baby een naam krijgt, wordt het ook echt een persoon.
Ik ben in de afgelopen 25 jaar nog nooit vernoemd. Ik zou het ook niet echt aanraden, tenzij je de naam Astrid echt heel mooi vindt! Maar weet wel, het is een naam uit de jaren 70. Net als alle Sandra’s, Karin’ s en Monique’s… Daarnaast is mijn naam in het Engels lastig uit te spreken en als je dochter een internationale carrière in het vooruitzicht heeft, dan is dat lastig. Geef haar dan tenminste een tweede naam, die wel door de Engelsen is uit te spreken.
Eén keer schuurde het er tegen aan. Er werd een mooi meisje geboren. Een derde dochter.
En, hoe gaat dit meisje heten? Glunderend zei haar mamma: ze heet Marieke Astrid.
Oh! Wat ontzettend leuk zei ik! Snel zei de mamma van Marieke Astrid: niet naar jou vernoemd hoor! Naar mijn vriendin! Ha! 1 seconde dacht ik toch even dat het wel zo was.
Naast “uit de jaren 70 tijd” en niet in het Engels uit te spreken, is de R ook nog eens een onhandige letter.
Mijn broer en ik konden als kinderen de R niet uitspreken. Heel onhandig als je dan Astrid Reitsma heet. Hadden onze ouders dat niet van te voren even kunnen bedenken, vraag je je dan af?
Ik vond het vreselijk om mijn naam te moeten zeggen (ze is een beetje verlegen). En mijn broer had een ander trauma. Dol enthousiast vertelde hij aan zijn kleuterjuf, na een weekend in Friesland, dat hij een F-ies liedje kende en het graag wilde laten horen. De juf werd acuut boos, want vieze liedjes wilde ze niet horen en hij kon in de hoek gaan staan om erover “na te denken”. Lastige letter, de R.
Mijn collega Christa, daarentegen is wel vernoemd.
Er werd een mooi klein meisje geboren.
Alleen, dit meisje huilde en ademde niet toen ze werd geboren.
En Christa, deed waar wij ieder jaar weer opnieuw voor trainen en gelukkig bijna nooit hoeven toe te passen…
Ze vocht voor haar leven en ze hielp haar op gang. Ze blies met haar beademing het leven in haar. En ze kreeg de mooie naam Sien Christa, omdat haar leven voor altijd een beetje verbonden blijft aan de deskundigheid van onze Christa.
Dit is inmiddels alweer 13 jaar geleden en Sien Christa is een vrolijke gezonde puber, die een moeilijke start had maar met volle teugen van het leven geniet. Zoals het hoort.
Astrid Reitsma, verloskundige
25 november © In ’t Wateringse Verloskundigen